Ostatnio w jednej z gazet przeczytałam mądre zdanie : " Co gdy przez lat dziesięć, albo i trzydzieści nie chcesz przyjąć do wiadomości, że twoja miłość, choć szczera i prawdziwa, jest jednostronna?" W sumie to zdanie jest dla mnie. A dlaczego? Ponieważ przez ponad 2 lata żyłam złudzeniem, że ta miłość jednak jest obustronna, mimo, że mój były partner nie umiał mówić o swoich uczuciach. Niestety miłość nieodwzajemniona bardzo boli i sprawia czasami wiele innych negatywnych uczuć w nas samych. 

Czasami warto się zastanowić, czy po rozstaniu, kiedy osoba, którą nadal kochamy nas zostawi, to czy warto o nią znów walczyć, by później znów zostać przez nią zranioną? Niestety uczucie bez wzajemności to ciężka próba dla naszego charakteru, ale i też naszej psychiki. Nie każda miłość jest szczęśliwa i kończy się happy endem jak w filmie. Często bywa tak, że miłość bywa nieodwzajemniona i nie zdarza się tylko kiedy jesteśmy w okresie dojrzewania, ale też w dorosłym życiu. Każdy z nas przeżył chyba taką miłość. W ciężkich sytuacjach ta nasza niespełniona miłość może czasami doprowadzić nawet i do depresji. 

Jakby nie patrząc to miłość, oprócz szczęścia powoduje również ból, także rani i wywołuje inne negatywne emocje tj. tęsknota, żal czy lęk i przygnębienie. Pamiętajmy, że uczucia, które się w danym momencie w nas skumulowały, one z czasem miną. W takich sytuacjach najlepszym lekarstwem jest dla nas tylko i wyłącznie czas. Zaraz na początku po rozstaniu pojawia się pustka i samotność, której niczym się nie da zastąpić. Niestety nie ma określonego czasu, który pozwoli nam wyleczyć rany, każdy przeżywa to różnie i każdy potrzebuje innej ilości czasu na zapomnienie tego co go spotkało i wyleczenie się z tej miłości. W moim przypadku minęło już ponad 5 miesięcy i powiem szczerze, że nie czuje się jeszcze wyleczona z tej nieodwzajemnionej miłości. 

Proces uwalniania ma kilka faz. Z początku kumulują się w nas negatywne uczucia, do tego dochodzą wspomnienia oraz idealizujemy nasz obiekt uczuć, zapominamy wtedy co nam zrobił, a także o jego wszystkich wadach. Ta pierwsza faza jest gwałtowna, ale zazwyczaj szybko mija. Po początkowej fazie przychodzi czas na spadek nastroju. Wtedy wracamy do naszej codzienności, przestajemy płakać, słuchamy smutnych piosenek oraz wolimy wtedy przeżywać ból w pojedynkę. 

Żeby przyśpieszyć proces leczenia się z danej osoby może trwać bardzo długo to możemy zmienić na kilka dni otoczenie. Takie wyrwanie się z codzienności co sprawi, że nabierzemy dystansu do tego co się wydarzyło w naszym życiu. Poza tym nie warto porzucać swoich zainteresowań, bo to nam pomoże uporać się z bólem w naszych kryzysowych sytuacjach. Z pewnością w takich chwilach będzie nam potrzebne towarzystwo bliskich nam osób, a nie siedzenie w czterech ścianach. Warto również zaczekać z randkami, ponieważ gdy zbyt szybko zaczniemy szukać pocieszenia to możemy poczuć się jeszcze gorzej, będziemy bardziej nieszczęśliwi i przytłoczeni. Ograniczmy też kontakt z tą osobą, albo zerwijmy go całkowicie to też może nam pomóc wyzwolić się z uczucia. Nie warto także myśleć o sobie w negatywny sposób, bo tym bardziej będziemy się dołować. 

Podsumowując warto po takiej sytuacji, gdy już minie pierwsza faza, zacząć pracować nad sobą by móc stać się jeszcze silniejszą osobą, by móc na nowo żyć i cieszyć się naszym życiem, a także poznawać w przyszłości nowych, fajnych ludzi. 

Tak więc życzę Wam udanego piątkowego wieczoru i super weekendu. I wszystkiego najlepszego z okazji dnia Chłopaka dla wszystkich świetnych Panów, którzy z nami wytrzymują :)

Paulina.

Dzisiejszy dzień jest dla mnie trochę w biegu, ale jakoś znalazłam chwilę czasu na napisanie nowego postu. Czy zastanawialiście się kiedyś, co wtedy, gdy nasze plany nie zawsze się udają? Co wtedy myślimy, odczuwamy? Z pewnością możemy zauważyć, że z biegiem czasu tok myślenia ludzi się zmienia. Przede wszystkim zmienia się nasza świadomość odnośnie przydatności stawianych przez nas w naszym życiu celów oraz tworzenia planów na najbliższą przyszłość.

Mimo, że wszystko będzie idealnie zaplanowane, to czasami przychodzi jednak pewne rozczarowanie... Zapisanie naszych planów owszem ułatwia nam życie, ale nic po za tym, trzeba jeszcze się do tego przyłożyć, żeby nam to wyszło. Najgorszą rzeczą jaka może być to odpuszczenie sobie wszystkiego, załamanie się i skończenie z tworzeniem nowych celów, które byśmy chcieli zrealizować, a tylko dlatego, że jeden z naszych celów się nie powiódł. To, że coś w naszym życiu nie powiodło się to może być znakiem dla nas, że coś podobnego możemy zrobić całkiem inaczej, daje nam to także w pewien sposób nowe spostrzeżenia i doświadczenia.

Im słabiej wierzymy w samych siebie, tym łatwiej będzie nam przychodzić wymyślanie wymówek po tym naszym rozczarowaniu. Nasza pewność siebie i poczucie własnej wartości jest tak jakby naszą ochroną i nie tylko przed negatywnym wpływem czynników zewnętrznych. Musimy zapamiętać, że wcale nie musimy budować od zera pewności, że nam się uda oraz że możemy wszystko i nie ma rzeczy dla nas samych niemożliwych do zrobienia.

Zwróćmy uwagę, że jeśli nam coś nie wyszło, ponieważ sami chcieliśmy to osiągnąć to może teraz warto poprosić kogoś o pomoc, a nóż widelec nam się uda. Nie warto długo trwać w smutku i rozczarowaniu, warto od nowa podjąć próbę walki z naszym celem i oczywiście znaleźć jego słaby punkt i go zniszczyć pokazując nasze zwycięstwo nad nim! Pamiętajmy jednak, że czasami lepiej odpuścić przy sytuacjach życiowych, tym bardziej jeśli chcemy być wtedy przy naszych najbliższych. W naszym życiu czasami są rzeczy "ważne i ważniejsze" i kiedy w te rzeczy wchodzą zdrowie czy też krytyczne sytuacje wtedy z pewnością stawiam swoje dobro na pierwszym miejscu. 

Czasami jednak nie warto odpuszczać, powinniśmy mimo wielu przeszkód życiowych dążyć do realizacji naszych celów, planów. I odpuszczać je tylko wtedy kiedy tak na prawdę musimy, kiedy wiemy, że musimy skupić się na rzeczach na prawdę dla nas ważnych, wziąć od naszych celów tzw. urlop na żądanie, bo właśnie dana chwila od nas tego oczekuje. Sama się przyznam, że w tym roku musiałam odpuścić niestety z 4 razy bo wystąpiły w moim życiu prywatnym sytuacje, które niestety na co dzień się nam nie zdarzają. 

To tyle na dzisiaj. Pamiętajmy, że nie warto cały czas odpuszczać, bo z takim podejściem daleko nie dojdziemy. Spróbujmy się zmotywować i znów dążyć dalej. Życzę Wam miłego wtorkowego popołudnia. Zdjęcie trochę klimatyczne związane z jesienią, ponieważ na zdjęciu załapały się słoiki z dynią.

Paulina.

W sobotę moja mama dostała dynię. Jeśli mam być szczera to ja uwielbiam jeść chlebek dyniowy własnej roboty, jest on po prostu mega pyszny, ale może najpierw kilka słów o dyni. Pochodzi ona z rodziny dyniowatych i obejmuje ona około 20 gatunków. Dynia ma bardzo dużo wartości odżywczych, więc warto ją spożywać. Jest bogata w witaminy i minerały, a przy okazji nie ma wielu kalorii. Dynie możemy kupić już, kiedy przychodzi koniec września. Dynia jest warzywem, które bardzo dobrze nadaje się na przetwory oraz dobrze się je przechowuje.

Dynia jest niskokaloryczna, jest bogata w beta karoten, ma także sporo potasu, wapnia, fosforu, a zwłaszcza witaminy z grupy B (przede wszystkim witaminę B2) i z pewnością nie zawiera sodu. Pomaga ona przy odchudzaniu oraz przy leczeniu nadciśnienia, poza tym wzmacnia nasz układ odpornościowy, działa odkwaszająco na nasz organizm. Ważną informacją jest to, że nawet kiedy ją ugotujemy to ona nie traci swoich cennych właściwości. Niestety dynia nie jest wskazana dla diabetyków, ponieważ zawiera wysoki indeks glikemiczny. 

Pestki dyni także zawierają dużą ilość witamin i minerałów. Na 100 g pestki zawierają aż 550 mg magnezu, 1174 mg fosforu, 4,49 mg manganu oraz 7,64 mg cynku. Pamiętajmy, że cynk ma dobry wpływ na naszą cerę - wzmacnia ją, rozjaśnia oraz wygładza, a także przyśpiesza gojenie się ran. Pestki są też bogate w witaminę B3, która jest niezbędna do dobrego funkcjonowania naszego układu nerwowego. Poza tym nasiona zawierają kombinację wielonienasyconych kwasów tłuszczowych oraz fitosteroli, które zapobiegają miażdżycy. Olej z pestek dyni należy do najsmaczniejszych oraz najcenniejszych tłuszczów roślinnych. Może nam to pomóc w niedomaganiach wątroby i układu naczyniowo-sercowego.

A teraz o tym co moja mama zrobiła już z połową dyni. Najpierw musiała przekroić dynię na pół i oczyścić ją, potem pokroiła ją na mniejsze części i włożyła do piekarnika na 45 minut, aby zrobiła się miękka. Po wyjęciu jak chwilę przestygła oddzieliła miąższ od skóry, który później zblendowała i włożyła w woreczki, po czym zostawiła do wystygnięcia. Na koniec włożyła do zamrażarki i w ten sposób będzie mogła do przyszłego roku używać tej dyni do ciasta, chlebka mojego ulubionego lub wielu innych rzeczy. 

Przepis na chlebek dyniowy wstawię w innym poście przy okazji, ponieważ nie wiem z jakiej strony mama go wzięła, ale warto wpisać w wujka google i z pewnością nam pomoże znaleźć dużo różnych przepisów co można zrobić z dyni. Przy okazji na zdjęciu na dole chce pokazać naszą małą dynię ozdobną, która nawet mojemu psu się spodobała :)

Tak więc życzę Wam miłego i bardzo słonecznego popołudnia w tym nie ulubionym pierwszym dniu tygodnia. Pomyślcie, że mamy już jeden dzień mniej do kolejnego weekendu.

Paulina.

W czwartek po południu miałam małą podróż do mojej koleżanki. W środę napisałam ostatni egzamin, mam nadzieje, że nas plus i postanowiłam po tym całym szaleństwie uczenia się postanowiłam odpocząć kilka dni w innym otoczeniu. Dzisiaj krótki post, o tym, co zabrałam i jak się zorganizowałam na taką, krótką weekendową podróż.

Z pewnością nie warto brać ze sobą całej szafy, tym bardziej, jeśli się jedzie na trzy noce. Należy wziąć to co nam najbardziej potrzebne. Czyli jedną parę spodni, bieliznę na zmianę, z dwie / trzy koszulki na zmianę, piżamę, kurtkę (gdyż teraz niestety się już ochłodziło), wygodne buty, jakąś bluzę lub sweter no i oczywiście kosmetyczkę z najpotrzebniejszymi kosmetykami. Jeśli ktoś posiada torbę sportową lub małą podróżną to warto się w nią spakować by nie dźwigać wielkiej walizki.

Zabrałam ze sobą tylko moją torbę sportową, którą widać na zdjęciu, a w niej oprócz ubrań zabrałam jeszcze:  wodę, coś słodkiego, telefon, ładowarka od telefonu, portfel oraz parasolka na w razie co oraz również wilgotne chusteczki, płyn antybakteryjny, a także wiele innych drobnostek.

Pamiętajmy, że nie warto brać zbędnych rzeczy, bo tylko się nadźwigamy i nic więcej. Weźmy to co potrzebujemy na prawdę. Życzę Wam miłej niedzieli.

Paulina.

Dzisiaj u mnie jest pochmurna i zimna niedziela. W końcu trochę widać, że idzie jesień, czyli pora roku, która z początku jest piękna i barwna, a później  staje się smutna i szara. A co można robić, kiedy pogoda nie zachęca nas do wyjścia na dwór, a chcemy się w jakiś sposób zrelaksować.

Warto zagospodarować małą chwilę na odnalezienie wewnętrznego spokoju przed nadchodzącym kolejnym tygodniem ciężkiej pracy. Kiedyś przeczytałam, że metody relaksacyjne bazują na powiązaniu ludzkiej psychiki z ciałem. Każdy nasz stan psychiczny ma swój oddźwięk w naszym organizmie. Oczywiście takie rzeczy działają też w drugą stronę - wpływając w jakikolwiek sposób na nasze ciało, wpływamy korzystnie lub nie na naszą psychikę. Jeżeli będziemy relaksować w odpowiedni sposób nasze ciało to dzięki temu zmniejszymy napięcie psychiczne.

Moim najlepszym sposobem na relaks jest ćwiczenie oddechowe, które kiedyś przez przypadek znalazłam w internecie. bardzo mi ono pomaga w sytuacjach stresowych. Zajmuje ono bardzo mało czasu - czyli małą minutkę, co sprawia, że możemy je wykonać zawsze i wszędzie.Kiedy czytałam o owym ćwiczeniu dowiedziałam się, że jest ono dobre dla osób z problemami z zasypianiem, dla studentów przed egzaminem, czy też innych sytuacji kiedy poczujemy wzrost naszego napięcia psychicznego. Podstawą tego ćwiczenia jest właściwy oddech, uruchamiający nie tylko nasze płuca, ale i również naszą przeponę. Aby się upewnić, czy nasz oddech jest prawidłowy, powinniśmy położyć naszą dłoń na górnej części brzucha, czyli kilka centymetrów poniżej mostka. Przy wdechu przepona powinna napełnić się powietrzem tak samo jak nasze płuca. Kiedy jesteśmy przekonani, że poprawnie oddychamy: weź głęboki oddech, policzyć w myślach powoli do trzech, łagodnie wypuścić powietrze i powtórzyć ten cykl jeszcze dwukrotnie. Pamiętajmy jednak, że ważna jest 3 sekundowa przerwa między wdechem i wydechem. Jest to czynność, której warto się nauczyć, jak się nauczymy tym lepsze skutki przyniesie.

Innym sposobem, który stosuje kiedy tylko mam czas, zamiast ćwiczeń oddechowych jest mała chwila dla mnie i tylko dla mnie. Z dobrą książką, herbatą, czy oglądając jakiś fajny film w internecie, będąc ubraną w luźne ciuchy i będąc bez makijażu, robiąc sobie maseczkę. 

Dlatego życzę Wam miłej niedzieli i nabierania siły oraz spokoju przed nowym tygodniem. Aby minął Wam przyszły tydzień by znów móc się cieszyć weekendem.

Paulina.

Kiedy stajesz się z dnia na dzień singlem, to z początku Twoje życie jakby ulega załamaniu, ponieważ coś przez długi czas było i nagle zniknęło, prysnęło jak bańka mydlana. Wtedy codziennie płaczesz, czujesz się jak wrak człowieka i nie wiesz co masz ze swoim życiem zrobisz, najlepiej by było leżeć w łóżku i z niego w ogóle nie wychodzić. Robisz się nerwową osobą, innym dostaje się za nic mimo, że chcieli Ci pomóc bo się o Ciebie martwią. Ale szczerze Wam powiem, nie warto żyć długo w taki stanie. Pewnego dnia mimo, że będziesz dalej cierpieć bo z miłości nie tak łatwo się wyleczyć - warto wstać prawą nogą, powiedzieć sobie dość i zacząć iść nową drogą jaką utoruje nam życie, w czym oczywiście mu trochę pomożemy.

Kiedy podjęłaś walkę by wreszcie ZADBAĆ O SIEBIE, na początku wydaje Ci się, że jest mega super, bo wszystko możesz, nic nie musisz i nikt ci niczego nie zabroni, albo nie będzie zwracał uwagi, że powinno się z tą osobą porozmawiać i wziąć pod uwagę jej zdanie. Czujesz się wtedy jak królowa życia, czyli zaczynasz myśleć o sobie z poczuciem wyższości. 

Od momentu, gdy chłoniesz uroki bycia singlem, często balujesz, kupujesz drogie, w dodatku mega odjazdowe ciuchy i zaczynasz się umawiać z różnymi facetami, by móc zapomnieć o tym dupku, który zrobił z ciebie zabawkę na własne potrzeby, nie zwracając uwagi na twoje uczucia - chcesz wtedy dla siebie jak najlepiej i nie słuchasz tego co mówią do ciebie przyjaciele bo ty wiesz lepiej co jest dla ciebie samej najlepsze a oni się nie znają. 

Niestety takie podejście może z czasem doprowadzić do załamania naszego samopoczucia, ponieważ znowu możemy zacząć się dołować i podejść do życia, że nie chcemy tak dalej żyć oraz być singlem, gdyż potrzebujemy osoby, która będzie zawsze przy nas. Owszem nie jest przyjemne, kiedy niby jesteśmy duszą towarzystwa, ale bycie samemu ze swoimi pragnieniami, pomysłami, potrzebami również nie jest fajne i to nas będzie wtedy dołować.

Przyznam, że z czasem coraz bardziej uwydatnia się w nas samych (mimo, że czasami nie będziemy tego chcieli) potrzeba miłości, nie seksu a zainteresowania. A co za tym będzie szło - opieki, zrozumienia, zaangażowania, czyli bardzo codzienne potrzeby. Każdy potrzebuje czułości drugiej osoby, mimo, że czasami ciężko nam jest nadal po długim czasie zapomnieć o tej pierwszej osobie, którą się kochało bądź nadal kocha i wciąż ma się nadzieje, że do nas wróci. Czasami wystarczy zwykłe przytulenie, by choć na chwilę móc zapomnieć o całym otaczającym nas świecie, by móc poczuć się bezpiecznie w czyiś ramionach. Najlepiej w ramionach osoby, która nas będzie chciała.

Powiem wam z własnego doświadczenia, że bycie singlem to jest takie życie na karuzeli, bo raz czujemy się dobrze będąc sami, a za chwile już tak cudownie nie jest. Próba zagłuszenia tego co napisałam w akapicie powyżej wcale nie jest taka łatwa, ponieważ kiedy chcemy mieć wszystkich w dupie, którzy nam przeszkadzają to może się okazać, że jest to cholernie trudne. Że nie da się żyć bez czyjegoś wsparcia, a każdą rozmowę zamienić na kolejnego pysznego drinka, na pracę, naukę czy wyjazdy gdzieś daleko. 

Podsumowując z perspektywy czasu nie warto iść drogą zabaw, alkoholu, odsuwania od siebie ludzi, którzy chcą nam pomóc bo to nie jest nic dobrego. Jedynie co możemy zrobić to zacząć odsuwać od siebie toksyczne osoby dla nas, które nas skrzywdziły. Nie zagłuszajcie problemów alkoholem i wiecznymi imprezami - to pomaga na chwilę, dopóki jest w nas alkohol, ale kiedy wytrzeźwiejemy dopadnie nas nasza szara rzeczywistość. ZADBAJCIE O SIEBIE - zacznijcie robić coś dla siebie, bo tylko siebie macie. Czas pędzi coraz szybciej i odkładając każdą rzecz na później, z czasem może okazać się, że jest już na coś za późno.

Paulina.

Dzisiaj z góry przepraszam panów za ten post bo wiem, że nie wszyscy jesteście tacy sami, ale stwierdziłam, że ten post może być teraz bardzo na czasie. Bo w obecnych czasach często tak się dzieje, że przez wybryk jednego faceta kobieta ma problem z zaufaniem kolejnym mężczyznom pojawiającym się w jej dalszym życiu.

Teraz krótka historia z życia wzięta. : Często w życiu kobiety pojawia się mężczyzna, który staje się dla niej najważniejszy na świecie. Kobieta zaczyna mu ufać, zakochuje się w nim, stara się kochać za dwoje przez bardzo długi okres czasu, ponieważ widzi, że jej ukochany nie potrafi okazywać uczuć, albo próbuje zrobić to na swój sposób. Kiedy nagle mężczyzna wyznaje JEJ w końcu miłość - ONA staje się najszczęśliwszą kobietą na świecie, ale to szczęście długo trwać nie będzie. Po długim okresie całego zła w ich związku, kiedy kobieta uważała, że wszystko toczy się ku dobremu - ON postanawia zakończyć ich bardzo długo trwający już związek i przy okazji wyznaje, że powiedział, że ją kocha tylko dlatego, żeby ratować związek. Bo tak na prawdę on nie wie co do niej czuje. I potrzebuje przerwy. Kobieta jest zdruzgotana bo nie spodziewała się takiego prezentu na rocznicę. Z czasem utrzymują ze sobą kontakt dalej. ONA nadal go kocha, a ON zaczyna z niej robić zabawkę, bo spotyka się z inną. Wciąż zakochana kobieta zaczyna się czuć zraniona coraz bardziej i mu nie wierzy bo uważa, że jego każde słowo jest wielkim kłamstwem. A ON nadal nie potrafi zrobić czegoś rozsądnego jak na prawdziwego mężczyznę przystało tylko woli się bawić dwoma kobietami i zachowywać się jak skończony dupek.

Później nic dziwnego, że kobiety nie chcą ufać mężczyznom bez względu na to ile są od nich starsi lub są ich rówieśnikami. W każdym związku kiedy zaczyna się kryzys powinno się o ten związek walczyć, a nie się poddawać i kobietę, która chce walczyć dalej, wymieniać na nową zabawkę. Jak to kiedyś przeczytałam na innym blogu ZWIĄZEK TO JEST WOJNA. Pamiętajmy, że z zaufaniem do drugiej osoby trzeba podchodzić ostrożnie bo im więcej się sparzymy tym gorzej nam będzie zaufać kolejnym osobom pojawiającym się w naszym życiu. A najgorzej kiedy wystąpi KŁAMSTWO, czyli coś z czego nikt nie będzie szczęśliwy, wręcz przeciwnie bardzo każdego to zaboli i to bardziej niż najgorsza prawda. A nikt nie chce bądź nie lubi oglądać łez ważnej dla nas osoby.

W takich przypadkach ważna jest również samoświadomość, ponieważ musimy wiedzieć, czego tak na prawdę potrzebujemy. Jeśli nie znasz siebie, ciężko ci będzie powiedzieć osobie, na której ci zależy, z którą nie chcesz tracić kontaktu, co tak na prawdę oczekujesz. 

"Kryzys to nie jest byle błahostka, która przytrafia się na każdym kroku. To naprawdę moment krytyczny, w którym nie chce się już żyć..." (www.wyrwanezkontekstu.pl). Po pierwsze bardzo cenie sobie to zdanie, bo jest ono bardzo prawdziwe. Po drugie zapraszam na tego bloga do poczytania w zakładce relacje Alfabet udanego związku. I ogólnie do czytania tego bloga bo jest świetny. 

Zaufanie do drugiego człowieka to podstawa każdej relacji międzyludzkiej. Kiedy ktoś zawiedzie nasze zaufanie ciężko mu będzie to naprawić, nawet jakby i na głowie stawał i próbował podarować nam cały swój świat. Rozstania są bardzo trudne zwłaszcza dla kogoś kto bardzo mocno kocha. Bo będzie wtedy bardzo cierpiał, bo pstryknięcie palców nie pomoże nam wyleczyć się z miłości i z braku zaufania do kogoś ważnego w naszym życiu. I powiem wam, że szkoda czasami, że tak się nie da. 

A jak wiadomo związek bez emocji jest niczym. Więc mała prośba do mężczyzn, nawet i do kobiet za nim będziecie chcieli związku to zastanówcie się co tak dokładnie chcecie od swojej drugiej połówki, bo jeśli stracicie zaufanie kobiety/mężczyzny, a po jakimś czasie stwierdzicie, ze to ta jedyna miłość waszego życia to możecie mieć poważny problem. I moja mała uwaga : w miłości nie ma miejsca na bezkompromisowość czy żeby unosić się honorem. Jeśli czujemy, że tego chcemy to możemy wejść nieskończenie wiele do jednej rzeki, ale z tym przy straconym zaufaniu trzeba uważać bo tak łatwo może nam to wcale nie pójść, gdyż druga osoba będzie się bała powtórki z rozrywki po jakimś czasie.

Paulina.

Nadszedł w końcu czas, aby dać sobie do zrozumienia, że wakacje się powoli kończą. Może nie dla wszystkich studentów (bo nie którym udało się uniknąć poprawki), ale niektórzy powinni zacząć się już uczyć do swoich egzaminów, czyli np. ja :)

Tak na prawdę zamiast się uczyć to siedzę i patrze na różne pierdoły w internecie, spotykam się z przyjaciółmi, sprzątam i w pokoju i nawet w moim samochodzie (co rzadko się zdarza w moim ostatnio zabieganym życiu). Ale tylko z jednego powodu : NIE CHCE MI SIĘ UCZYĆ. A pierwszy egzamin poprawkowy już za tydzień. Masakra.

No cóż, ale postanowiłam, że dzisiaj zacznę chociaż nawet trochę w mniejszym stopniu, ale pouczę się wzorów na egzamin z analizy finansowej, a jest ich niestety dużo. Z pewnością niektórzy mają większe problemy, ale ja i tak uważam, że to ja mam najgorzej ze wszystkich. I jak się w takiej sytuacji zmotywować do nauki? Z pewnością trzeba znaleźć chęci i ruszyć swój tyłek z łóżka, no i oczywiście zacząć coś z tym robić. A teraz kilka moich sposobów jak próbuje się do tego zebrać.

Pierwszym z nich jest ROZPLANOWANIE SOBIE CZASU NA NAUKĘ. Kiedy przeznaczymy sobie kilka np. takich godzin w ciągu dnia lepiej będzie nam zorganizować czas i znaleźć chęci do naszej nauki. Ważne by też myśleć o tym, że po tej godzinie nauki nastąpi przerwa, czyli tak na prawdę to będzie chwila naszego relaksu, której sobie w żaden sposób nie zabierzemy. Bo kiedy zostaną nam dwa dni na naukę, a materiału może być dużo to możemy mieć bardzo duży kłopot ze znalezieniem chęci.

Drugim sposobem jest WYZNACZENIE SOBIE NAGRODY. To jest dobry sposób, żeby się zmotywować. Bo wtedy wiemy, że po ciężkiej nauce i zaliczeniu danego egzaminu będzie czekać na nas jakaś nagroda, którą sami sobie ustalimy we własnym zakresie. Np. za zaliczony egzamin kupię sobie jakąś drobnostkę lub pójdę do kina z przyjaciółmi.

Trzecią rzeczą jest ROBIENIE SOBIE PRZERWY. Musimy wiedzieć, kiedy ją zrobić. Np. kiedy siedzimy nad książkami i nic nam nie idzie i tylko się męczymy warto wtedy zrobić sobie przerwę. I wtedy zjeść sobie coś, zdrzemnąć się albo po prostu wyjść z naszym psem lub samemu na spacer i dotlenić nasz mózg.  

Ostatnim sposobem jest ZROBIENIE SOBIE CZEGOŚ PYSZNEGO DO ZJEDZENIA. Kiedy jesteśmy najedzeni to wtedy jesteśmy szczęśliwsi bo przy nauce nie skupiamy się na tym, że jesteśmy głodni i burczy nam w brzuchu, tylko na tym czego się uczymy. 

To są właśnie moje sposoby na leniwca, który we mnie drzemie i ciężko mu się zabrać za naukę. A teraz serio zmykam się uczyć.

Paulina.

Chyba jak każdy człowiek na tym świecie codziennie potrzebuje telefon komórkowy. I przyznaje się bez bicia, że jestem od niego uzależniona, nawet nie będę się tego wypierać. Jakby nie patrząc to mój telefon komórkowy jest ze mną 24 godziny na dobę. Informuje mnie o wszystkim co się dzieje, czy mam coś zrobić, czy ktoś dzwonił i codziennie rano mnie budzi, żebym nigdzie nie zaspała, chociaż w moim przypadku jeden alarm budzika to za mało i zawsze jest potrzebnych kilka drzemek.

Przy śniadaniu często z niego korzystam, sprawdzając wszystko co mi wejdzie pod rękę. Ale najważniejsze to chyba jest na studiach sprawdzanie poczty podczas roku akademickiego i tej masy emaili od wykładowców albo z dziekanatu. Bardzo chętnie oprócz przeglądania stron słucham mojej ulubionej muzyki, którą mam w telefonie. Zawsze mam pewność, że kiedy chce to mogę włożyć słuchawki do uszu i włączyć swoją playlistę i się zrelaksować po ciężkim dniu. 

Poza tym uwielbiam swoim telefonem cykać zdjęcia, bo później mogę je wykorzystać tutaj, albo zachować na pamiątkę. Czasami ta funkcja również przydaje się na studiach, kiedy nie chce nam się od razu przepisać notatek od koleżanki lub kiedy nie nadążamy z przepisywaniem za jakimś wykładowcą bo przerzuca slajdy jakby był na wyścigach. Często też dzwonię do różnych osób, wysyłam co chwilę smsy, ale często po całym dniu mój biedny telefon jest wykończony i muszę dać mu odpocząć, czyli krótko mówiąc podłączyć go do ładowarki, aby ta znowu dała mu nową moc do działania. 

Owszem czasami, zdarzy mi się zapomnieć telefonu, kiedy wyjdę na szybkie zakupy, czy nawet kiedy pojadę na myjkę, aby umyć samochód. Ale nawet takie drobiazgi da się przeżyć bo nic wielkiego się nie stanie jak nam się to przytrafi. Nic nas nie zabije, ani nic nie wybuchnie w tym czasie. A dla nas okaże się zdrowsze. 

W sumie nie bez powodu ktoś wymyślił, że 15 lipca obchodzimy Dzień bez telefonu komórkowego. Nawet w ten dzień krótka chwila bez telefonu może być sukcesem. Ale w moim przypadku to telefon i laptop to są moje dwa urządzenia nie zastąpione w ciągu dnia na studiach. Bez nich nie dałabym rady. No i jeszcze może powerbank też jest nie zastąpiony.

Życzę Wam miłego dnia w ten pięknie słoneczny poranek. Po wczorajszym ponurym dniu, dzisiejszy jest cudowny :)

Paulina.

Dzisiaj uczniowie wracają do szkół, a mnie wzięło na wspominki. I powiem Wam szczerze, że gdybym mogła cofnąć czas to wróciłabym do szkoły średniej. Czemu akurat tam? Bo to był najlepszy okres w całym moim życiu. Fakt jak każdy miałam tam swoich ulubionych nauczycieli, jak i również tych których bardzo nie lubiłam i do tej pory mi to zostało.

Na swojej drodze edukacyjnej z pewnością jak każdy spotkałam nauczycieli, którzy próbowali i umieli zarazić swoją wiedzą wszystkich bez wyjątku. I jestem za to im bardzo wdzięczna. A dlaczego? Bo dzięki nim chodziłam na te przedmioty z przyjemnością i to dzięki takim cudownym osobą zdałam Maturę. Jestem wdzięczna najbardziej dwóm nauczycielką, czyli mojej polonistce, która do tej pory jeśli mam problem mogę do niej przyjść oraz mojej nauczycielce od języka niemieckiego, która niestety w klasie maturalnej wzięła urlop zdrowotny, ale mogłam na nią liczyć i jeździć do niej na korepetycje. Dziękuje również mojej wspaniałej wychowawczyni ze szkoły średniej, która może czasami traktowała nas za bardzo jak swoje dzieci, ale opiekowała się nami do samego końca.

A teraz jeśli chodzi o moich nieulubionych nauczycieli, to też im dziękuje. Mimo, że ich przedmioty i tok nauczania mnie bardziej zraziły do nich to w pewien sposób również wpłynęli jakoś na moje wykształcenie.

Gdybym miała wrócić do Szkoły Podstawowej lub Gimnazjum, które zaraz zostanie zlikwidowane to nie wróciłabym tam. Może nie wspominam tego okresu życia jakoś źle, ale nie chciałabym się tam cofnąć wolałabym już raczej zostać na swoich studiach. Nie chce tam może wrócić ze względu na to, że co chwilę zmieniają tam wszystko i później albo do tego wracają albo wymyślają kolejną nie potrzebną dla tych dzieci pierdołę  byle by im tylko uprzykrzyć życie moim zdaniem.

Na podsumowanie tego postu chciałabym wszystkim uczniom, którzy dzisiaj rozpoczynali szkołę bez względu na to ile mają lat życzyć, aby ten rok szkolny był dla was lepszy i łagodniejszy od poprzedniego oraz wielu pozytywnych ocen. No i żebyście nie przegrywali wojen z nauczycielami bo z nimi nie jest ciężko wygrać tylko cała klasa musi chcieć jednego i wiem to z własnego klasowego doświadczenia.

Miłego dnia i jeszcze kilku godzin wypoczynku nie tylko dla uczniów, ale także nauczycieli przed tym za nim usłyszycie dzwonek na pierwsze zajęcia. Do postu dodaje zdjęcia związane z moim okresem szkolnym.

Paulina.