Mamy już 2020 rok, dlatego też chciałabym Wszystkim i każdemu z osobna życzyć, abyśmy przez te nowe 366 dni (bo mamy rok przestępny), a raczej już 365 dni mogli się przekonać, że w życiu każdego z nas istnieje prawdziwa miłość. Abyśmy przez cały 2020 rok mieli odwagę, która pomoże nam codziennie dokonywać odpowiednich wyborów w życiu. I aby te wybory zawsze pomagały nam, nawet jeżeli będą złe, dążyć do osiągania wyznaczonych celów, a także do spełniania wszystkich naszych marzeń, nawet tych najbardziej skrytych. Życzę każdemu, aby przez cały rok odnosił sukcesy, bez względu czy będą one duże czy małe. Każdy nasz sukces to satysfakcja, której nam drugi człowiek nigdy nie zabierze. Poza tym, życzę nam wszystkim, by codziennie mieć siłę do walki, nawet jeżeli upadniemy i nikt nam nie pomoże się podnieść. Walcząc o siebie i swoje lepsze jutro możemy osiągnąć zawsze więcej niż nam się wydaje. A co najważniejsze, życzę wszystkim zdrowia, bo bez tego ciężko nam może być coś osiągnąć. 

SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO 2020 ROKU!!!!

Paulina.

PS. Po roku czasu postanowiłam w końcu na dobre wrócić do mojego bloga, bo bardzo się za nim stęskniłam :)

I nadszedł nowy rok, rok 2019, pełen nowych możliwości, nowych celów, nowych szans na polepszenie swojego życia, na wprowadzenie nowych zmian, których zawsze się baliśmy. Dla każdego z nas 2019 rok może okazać się właśnie "naszym" rokiem, w którym zrobimy dla siebie jak najwięcej dobrego. W nowym roku zawsze z jego początkiem mamy wiele postanowień, z którymi albo nie możemy dotrwać do końca roku, albo za każdym razem odkładamy je z dnia na dzień i ich nie realizujemy, albo też uważamy, że one nie są dla nas i nie będziemy marnować na nie czasu.


Ja podchodzę do tego, że 2019 rok to kolejny rok dla mnie, gdzie mogę realizować swoje cele, marzenia. Będzie dla mnie ciężki pewnie, ale będą też przyjemne w nim chwilę. Moim największym wyzwaniem w 2019 roku będzie obrona pracy magisterskiej. Boje się jej, ale wiem, że mam grono ludzi, którzy mnie wspierają i wierzą we mnie. Ale mam nadzieję, że po obronie pojadę gdzieś na zasłużone wakacje. Chociaż nie wiem czemu to najbardziej chce po obronie się upić z radości i zresetować się po tych 5-latach męczarni i ciężkiej pracy.

Jeśli chodzi o 2018 rok to w nim bywało różnie, były wzloty i upadki, dużo problemów, ale są też wspomnienia, które warto zapamiętać. To właśnie w 2018 roku oficjalnie ogłosiłam, że jestem w związku z najlepszym facetem, z moim ideałem. Jak w każdym związku u nas też zdarzały się nie porozumienia i kłótnie, ale mimo tego i tak potrafimy być ze sobą szczęśliwi, umiemy wyciągnąć do siebie dłoń i przeprosić, bez względu na to, czy to jest tego samego dnia, czy na drugi.

Jestem wdzięczna rokowi 2018 za wiele rzeczy, bo wiem, że każda słabość, ból, bezradność jest czymś z czym trzeba walczyć i się nie poddawać, aby móc być później szczęśliwym. Mam nadzieję, że 2019 okaże się być dla mnie łaskawy i zrealizuje, któreś ze swoich marzeń oraz codziennie będę dążyć do celu.

A Wam życzę żeby spełniły się wasze marzenia i żebyście zawsze byli szczęśliwi i uśmiechnięci. :)

Paulina.

Witam Was w nowym miesiącu, który właśnie nadszedł. Szczerze czas jak dla mnie leci ostatnio za szybko, ale niestety nic się na to nie poradzi. Rozpoczął się październik, czyli miesiąc, w którym studenci wracają na uczelnie i muszą się jakoś zorganizować by dać radę i nie zwariować. Sama się ostatnio o tym przekonałam. Ja wszystko co z uczelnią rozpisuje sobie w kalendarzu, by móc widzieć wszystko co muszę zrobić i aby o tym nie zapomnieć. Od razu mówię, że planując sobie, iż od jutra zmienimy swoje życie nie zawsze działa, bo z jutra robi się pojutrze i tak mijają nam kolejne miesiące.

Oprócz kalendarza mam jeszcze zeszyt, w którym pisze sobie listy zadań na dany dzień. Przyznaje się, że nie robię tego codziennie, ale się staram. Dzięki temu wiem, że coś czego nie zrobiłam danego dnia mogę przełożyć na drugi dzień i to robię. U mnie ten system się sprawdza. Owszem czasami jest tak, że jak każdy normalny człowiek mam kryzys i nic mi się nie chce. Najczęściej kiedy jestem chora lub gdy mam PMS i mam ochotę albo kogoś zamordować albo cały czas spać. 

Dobrze jest nie nakładać na siebie zbyt dużej ilości zadań w ciągu dnia bo możemy ich nie wykonać i to też może na nas źle wpłynąć bo my chcemy osiągać jak najwięcej efektów w jak najszybszym czasie. Nie jesteśmy robotami i pamiętajmy, że nie zawsze jesteśmy w stanie zrobić cudów i ogarnąć np. 50 zadań bo doba ma tylko 24 godziny i nasz organizm też w pewnym momencie będzie chciał odpocząć. Tak samo, gdy będziemy rozpisywać zadania na bardzo dużej ilości karteczek to w końcu też się pogubimy i nic nie zrobimy. 

Ja swoje planowanie poprawiłam trochę od momentu, gdy zaczęłam korzystać z webinarów Pani Swojego Czasu, czyli Oli Budzyńskiej (LINK DO BLOGA) Dzięki niej trochę inaczej spojrzałam na planowanie swoich dni i zaczęłam w liście zadań na dany dzień zaznaczać priorytety, które muszę zrobić najpierw, a później reszta zadań. Tym bardziej, że wracam teraz na uczelnię i oprócz niej mam jeszcze bardzo dużo obowiązków domowych. A gdybym nie robiła sobie tych list zadań, nawet oddzielnych list z zadaniami pierdołowatymi to bym chyba nie zrobiła nic. Po jej webinarach czasami mam ochotę na rewolucję w planowaniu swojego życia i celów, ale wiem, że nie warto szaleć bo czasem można nic nie zrobić. A wtedy to można mieć pretensje tylko do siebie. 

Obecnie staram się jednego dnia planować sobie tydzień i uwzględniać największe zadania, na których wykonanie potrzeba jest więcej czasu. Tak jak np. pisanie postów na bloga. W przypadku zadań pierdołowatych to listy robię na wieczór, żeby rano wiedzieć, że np. muszę zrobić zakupy albo odebrać przesyłkę. Poza tym, jeśli dochodzi mi jakieś zadanie to staram się je od razu zaplanować, tak jak np. zaplanowałam sobie, że w każdy czwartek na okienku będę pisać rozdział i chce się tego trzymać. Bo chce skończyć jak najszybciej pisać pracę magisterską, aby mieć spokój. Ale przy tym moim planowaniu pamiętam też o odpoczynku bo nie jestem robotem i czasami lubię poleżeć czytając przy tym książkę, albo zrobić sobie krótką drzemkę. 

Podsumowując warto poznać swój rytm dnia by móc lepiej planować i dzięki temu wykonywać jak najwięcej zadań, by weekend mieć tylko dla siebie i swoich najbliższych. To jest mój plan na październik, czyli starać się jak najwięcej zadań wykonywać od poniedziałku do piątku by weekend był wolny i żebym mogła poświęcić wtedy czas dla siebie, żeby móc odpocząć. Ale przypuszczam, że może mi się to też nie udać bo z planami niestety różnie wychodzi i należy się z tym pogodzić bo to są tylko plany i nie możemy przewidzieć wszystkiego, np. choroby. Dlatego planujmy na krótki okres czasu na początek by móc poznać swój rytm dnia. 

Paulina.

Mamy połowę września, czyli czas dla studentów, gdy mają poprawki z niezdanych egzaminów z sesji letniej. Ja niestety miałam tą przyjemność i miałam dwie poprawki, do których się ciężko było mi się zebrać. Przyznam się, że szło mi kiepsko. Dzisiaj miałam właśnie drugi egzamin poprawkowy, z którego jestem bardziej zadowolona niż z tego pierwszego. Te dwa miesiące to za duża przerwa na poprawki, nie tylko dla mnie, ale dla każdego studenta. Lepiej mieć tydzień przerwy między zwykłą sesją, a sesją poprawkową, niż 2 miesiące. Dlatego bardziej zawsze lubiłam sesje zimową od letniej.

Warto przygotowywać się do egzaminów poprawkowych wcześniej, a nie na ostatnią chwilę, bo nie zawsze my studenci możemy na tym wyjść korzystnie. Sama się raz o tym przekonałam, kiedy okazało się, że nie zdałam egzaminu w sesji poprawkowej i miałam warunek. A rok później modliłam się, żeby zdać ten warunek i obronić się jeszcze na początku lipca, by móc się dostać na studia magisterskie. Dla mnie sesja poprawkowa jest ważniejsza od tej pierwszej, ponieważ od tej zależy dużo więcej niż od sesji, która odbywa się w czerwcu, podczas której egzamin możemy zdać lub nie zdać, ale nie zdając mamy możliwość poprawy we wrześniu. A z chwilą, gdy nie zdamy egzaminu we wrześniu to niestety musimy iść z wnioskiem o warunek do dziekanatu, a później tak jak na UŁ płacić warunek w wysokości 500 zł. A to niestety cholernie bardzo boli.

Ja zaczęłam się uczyć już z początkiem września, w sumie mogę powiedzieć, że małymi krokami robiłam to już w ostatnim tygodniu sierpnia. Ale niestety bardzo opornie mi to szło, w sumie gorzej niż w czerwcu, gdy miałam już ostatnie egzaminy i miałam już dosyć nauki. Mam nadzieję, że to moja ostatnia sesja poprawkowa na tych studiach. Mam przynajmniej taki plan na ostatni rok studiów na moim kierunku. Będę miała mniej przedmiotów to może i się to uda. Ale wiem jedno sesja poprawkowa to nie porażka, tylko możliwość poprawienia swojego błędu. :)

Jeśli ktoś ma w sesji poprawkowej egzamin to nie warto się tego wstydzić, bo każdemu może się to zdarzyć i może mu się powinąć noga. Nikt z nas nie jest idealny i może mieć nawet taką sytuację na studiach. W sumie student bez kampanii wrześniowej to nie student. Ale fakt lepiej jest jej nie mieć. No, ale gdy już jest to warto walczyć do końca i się nie poddawać. :)

Paulina.

Jest to dość delikatny temat, ale nadal wciąż istniejący w życiu ludzi i moim zdaniem raczej nigdy on nie zniknie. Ja też niestety byłam w takim związku, że mój były partner mimo, że już nie byliśmy razem nadal próbował mnie niszczyć psychicznie tak jak robił to, gdy byliśmy razem tylko wtedy nie byłam jeszcze tego taka świadoma. Później przepraszał, a za chwilę znowu to robił. Nie wiem, ale udało mi się od niego uwolnić i nie mam z nim obecnie żadnego kontaktu i jestem z tego bardzo szczęśliwa. Ale wiem też, że nie każda z nas ma tak dobrze i latami się to za nią ciągnie.

Zazwyczaj mając na myśli związek to myślimy o tym, że tworzy go dwoje ludzi zakochanych w sobie, którzy zawsze i wszędzie chcą dla siebie jak najlepiej. Ponadto Ci zakochani w sobie ludzie chcą być już na zawsze razem na dobre i na złe oraz chcą razem iść przez życie by wspólnie pokonywać wszystkie problemy razem. Niestety nie każdy człowiek żyjący na świecie w taki właśnie sposób będzie postrzegał związek dwojga przeznaczonych sobie ludzi. Są wśród nas osoby, które są zapatrzone w siebie i nie wiedzą co to jest szacunek do drugiego człowieka. I jeżeli ktoś zwiąże się z taką osobą, to zostanie przez nią podporządkowana pod jej dyktando, a nasze zdanie nie będzie dla niej ważne.

Osoba toksyczna za wszelką cenę będzie próbowała nas stłamsić i zatruć nam życie, najgorsze jest to, że jej się to będzie podobać i będzie to robić codziennie o każdej porze, a nawet i przez 24 godziny na dobę. Taka osoba wcześniej pokaże nam się z najlepszej strony by nas sobą zauroczyć, powoli zacznie nas od siebie uzależniać i gdy to już osiągnie zacznie nas niszczyć powoli, z ogromną precyzją. Taki toksyczny partner to osoba inteligenta i bardzo przebiegła, wie też jak ma się zachowywać, kiedy jesteśmy z nią sam na sam i wie jak ma się zachowywać w towarzystwie innych, gdy gdzieś z nią wyjdziemy.

Taki partner zawsze wie czego chce i wie w jaki sposób może to osiągnąć, w szczególności nie licząc się z naszymi uczuciami. Również, gdy coś lub ktoś stanie mu na drodze to w bardzo szybki i dokładny sposób się tego/go pozbędzie. Nie będzie nas pytał, jakie jest w danej kwestii nasze zdanie bo jego będzie najważniejsze i tak ma być. Taka osoba pozbawi nas w pewnym momencie szczęścia, humoru, dobrego samopoczucia, czy też pewności siebie. Osłabiając nas, będzie wzmacniał siebie, uzależniając nad od siebie coraz bardziej, by mu się już tak podporządkować, że będzie z nami robił co chce. Aż do chwili, kiedy mu się znudzisz i cię zostawi jak niepotrzebną rzecz.

W moim przypadku na początku znajomości ta osoba była miła, pokazała mi się z jak najlepszej strony, tylko po to by mnie do siebie zachęcić. W naszym przypadku dochodził jeszcze fakt, że dzieliło nas ok. 60 km. Więc codziennie nie mogliśmy się widywać. Po jakimś czasie ten ktoś przyznał się, że w niektórych kwestiach mnie okłamał, bo uważał, że inaczej bym się nim nie zainteresowała. Więc tak na prawdę powoli przestawałam mu ufać. Ale jemu to nie przeszkadzało, bo ja niestety nadal ślepo byłam w nim zakochana. Nie przeszkadzały mi wszystkie jego występki, chociaż czasami mnie bardzo bolały, to nadal chciałam z nim być. Robił wszystko co chciał, nie pytając się mnie o zdanie.

I niestety w pewnym momencie mnie zostawił, jak gdyby nigdy nic, tak po prostu bo mu się znudziłam. Gdzie weekend spędziliśmy razem i wydawało się, że jest wszystko dobrze. I zrobił to w najgorszy sposób, czyli przez telefon, a dokładnie przez SMSa. Kiedy próbowałam się do niego dodzwonić i dowiedzieć dlaczego, nie odbierał i zmienił się o 360 stopni. Zaczął się jeszcze większy horror, bo ja głupia chciałam z nim być, a on próbował ze mnie zrobić dziwkę, wyzywał mnie i miał gdzieś moje uczucia. Kiedy był chory i się o niego martwiłam to było wszystko dobrze, bo był w centrum uwagi, przeprosił mnie za wszystko i w ogóle. Ale z chwilą, gdy poczuł się lepiej wszystko wróciło do normy i zaczął mnie dalej niszczyć. Gdy ja nie chciałam się z nim już kontaktować to on nadal próbował mnie zniszczyć, tak po prostu bez jakichkolwiek wyrzutów sumienia.

Taki toksyczny partner przez długi okres czasu próbował mnie zniszczyć i bardzo go to satysfakcjonowało. Jak już naprawdę się załamałam to odpuścił bo dopiął swojego celu. Po jakimś czasie mnie kolejny raz przeprosił, ale ja już miałam to gdzieś bo nie chciałam tego horroru znów. W takich sytuacjach warto mieć bliskich przyjaciół, znajomych, czy też rodzinę. Bo czasami zdarza się też tak, że taka osoba będzie nas chciała z nimi skłócić, po prostu nas od nich odciąć. Ale nie pozwólmy na to, tak dla naszego dobra. Bo gdy taki partner Cię zostawi, to możesz zostać zupełnie sama, a to jest najgorszy błąd jaki można zrobić, mając klapki na oczach z miłości.

Podsumowując, jeśli wasz partner po pewnym czasie się zmieni i będzie bardzo zazdrosny, będzie was zmuszał do czegoś, czego nie chcecie, będzie was próbował zmieszać z błotem, będzie miał gdzieś wasze uczucia, to nie wróży to nic dobrego. Takie osoby przy pierwszym poznaniu będą nas sobą czarować, później opowiedzą smutną historyjkę z ich życia, która może być prawdziwa lub też nie. Bo ja niestety tak miałam, że mu współczułam z powodu wymyślonej historyjki. A po tym zacznie wami manipulować, nawet może posunąć się do przemocy nie tylko psychicznej, ale i fizycznej. Chociaż z tych 2 przemocy psychiczna jest gorsza bo jest trudniejsza do udowodnienia.

Uważajmy na takie osoby, chociaż wiem, że spotkanie w naszym życiu niektórych ludzi jest nam przeznaczone. Niby nie mamy na to wpływu na to, ale czasami nasze przeczucia mogą nas ostrzec i uchronić przed takimi osobami. Dlatego życzę Wam by nie spotkać takiej osoby tylko spotkać taką osobę, która Was pokocha i dzięki której będziecie mega szczęśliwi.

Paulina.